تأثیر رهبری خدمتگزار بر انگیزش و عملکرد کارکنان

زمینه و هدف: رهبریخدمتگزارعبارتاستازدرکوعمل رهبربه گونه‌ایکهمنافعدیگرانرابرتمایلوعلاقه شخصی خویشمرجحمی‌داند. در رابطه با تأثیر رهبری خدمتگزار بر انگیزش و عملکرد کارکنان تحقیقات اندکی انجام شده است و ضرورت این پژوهش در راستای پر کردن بخشی از خلاء دانش موجود در این حوزه در ایران کاملاً مشهود است. هدف این پژوهش بررسی تأثیر رهبری خدمتگزار بر انگیزش و عملکرد کارکنان سازمان هلال احمر آذربایجان شرقی می‌باشد. روش پژوهش: روش پژوش از لحاظ هدف، کاربردی و از لحاظ گردآوری داده‌ها، توصیفی – همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل کارکنان سازمان هلال احمر آذربایجان شرقی می‌باشند و تعداد آن‌ها 150 نفر می‌باشد که با استفاده از فرمول کوکران 110 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای گردآوری داده‌ها شامل پرسشنامه رهبری خدمتگزار قلی‌پور و حضرتی (1388) و پرسشنامه انگیزش و عملکرد ساخته خود محقق بود که روایی و پایایی آن‌ها مورد تأیید قرار گرفت و پس از جمع‌آوری پرسشنامه‌ها و تحلیل داده‌ها نتایج تحقیق مورد بررسی قرار گرفت. یافته‌ها: نتایج پژوهش نشان می­دهد که رهبری خدمتگزار با ضریب 861/0 بر انگیزش و با ضریب 829/0 بر عملکرد کارکنان سازمان هلال احمر آذربایجان شرقی تأثیر مثبتی دارد و بین انگیزش و عملکرد کارکنان با ضریب 623/0 رابطه مستقیمی وجود دارد. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر که همه ابعاد رهبری خدمتگزار بر انگیزش و عملکرد کارکنان تأثیرگزار بوده، لذا رهبران خدمتگزار باید با توجه بیشتر به خدمت‌رسانی که هسته محوری رهبری خدمتگزار می‌باشد، تواضع و فروتنی، قابلیت اعتماد که یکی از مهم‌ترین عوامل نفوذ در روابط رهبر پیرو می‌باشد و مهرورزی نسبت به کارکنان خود با روش‌های مختلف از جمله قدردانی و تشویق کارکنان، باعث افزایش انگیزش و عملکرد کارکنان شوند